Bij het vervoeren naar het eiland en terug valt altijd weer op hoe divers de bevruchtingskastjes zijn. Het lijkt er op dat ze net zo uniek zijn als de imkers zelf. Prachtig is dat.

Want, we waarderen alle creativiteit. Echt. Het is soms net ‘ter land, ter zee en in de lucht.’ Onmogelijk om daarbij geen glimlach op je gezicht te krijgen. Alleen in sommige gevallen verdwijnt die glimlach ook weer vrij snel…

Het brengen en halen van alle kastjes is een hele onderneming. Het is een heel gesjouw, en er is tijdsdruk. Vlieggaten dicht maken kan pas in de schemering terwijl het de volgende ochtend weer vroeg dag is. De wagen met een half miljoen bijen moet niet te lang stilstaan in de warmte. Het is toch een hele verantwoordelijkheid, al met al.

Onder dit soort omstandigheden valt het op dat alle tijd eigenlijk gaat zitten in een paar aparte gevallen.

Vlieggaten

Het eerste dat gedaan moet worden is het sluiten van alle vlieggaten. Dan is het wel zo prettig als dat vlot gaat. Als de kastjes voorzien zijn van een standaard sluiting in goede staat is het een makkie. Als het kastje afwijkt is het prettig als duidelijk zichtbaar is wat de bedoeling is. Als het rozetje te strak vastzit heb je een kastbeitel nodig om ‘m te draaien. Als het te los zit is het erger, die bijen vliegen later rondjes over de veerboot omdat het weer open getrild is. In het algemeen zijn constructies met punaises en/of schuimrubber een drama.

Als de kastjes te vol zijn, zitten er bijen op de veranda (“wie heeft de beroker?!!”). Als het vlieggat slecht herkenbaar is voor een thuiskomende koningin dan zit soms het hele spul tegen het ventilatierooster. (“wie heeft de plantenspuit?!!”)

Overbodig om te zeggen dat rozetjes zonder darrenrooster en kastjes die op een andere manier geen darrenrooster voor het vlieggat hebben natuurlijk sosieso niet mee naar het eiland kunnen.

Kijk eens kritisch naar je kastjes en stel jezelf de vraag: “kan iemand die dit kastje voor het eerst ziet het in een handomdraai openen en sluiten?”

Darren

Als er netjes een darrenrooster voor het vlieggat zit, zou je zeggen, dan kan dat ene darretje geen kwaad. Toch?

Klopt, voor het bevruchtingsstation levert het dan geen probleem op. Maar voor het bevruchtingsvolkje wel. Die darren willen er uit en blijven dan in het vlieggat steken. De koningin kan dan niet op bruidsvlucht omdat de darren altijd eerst vliegen. Met een beetje pecht sterft het hele volkje aan haar gevangenschap.

De oplossing is eenvoudig. Zorg dat dit je niet overkomt!

Overdaad schaadt

Natuurlijk moeten er genoeg bijen in de kastjes om de moertjes goed te kunnen verzorgen. Maar als kastjes te vol zijn levert dat ook problemen op. Om te beginnen kunnen ze warmlopen. Ook als ze al op het eiland staan. Er is geen schaduw op de bevruchtingsstand. Verder bestaat het risico van een bruidszwerm waarbij een grote hoeveelheid bijen met de uitvliegende moer meegaat en het spul eindigt aan een boomtak. Lastig, net als de al eerder genoemde problemen bij het sluiten van de vlieggaten.

Apidea’s en Kielers zijn vaak te vol, Mini+jes juist vaker niet vol genoeg.

Voer

Op het eiland is geen dracht van betekenis. Dan zijn twee weken best lang. Zorg dus voor voldoend vast voer. Vloeibaar voer blijft niet waar je het in gedaan hebt, ookal hoop je het nog zo hard.

Stapelbaarheid

Alles moet wel in de wagen gestapeld. Het is maar een eenvoudig verhuiswagentje en dan is het best passen en meten soms. Daarbij is het van groot belang dat alles goed stapelbaar is. Dus geen handgrepen aan de bovenkant. Geen spanbanden met de ratel aan de bovenkant. Geen kwetsbare uitstekende delen, ook niet aan de zijkant. Wél ventilatieroosters die goed vrij blijven na het opstapelen.

Het klinkt eenvoudig, maar blijkt in de praktijk niet voor iedereen vanzelfsprekend.

Wat we echt gaan weigeren:

• Geen (zichtbaar) darrenrooster
• Geen naam en regio
• Vlieggaten met schuimrubber afgesloten
• Niet stapelbaar

Voorkom dus teleurstellingen: Twijfel je of jouw kastjes in orde zijn, app dan even een foto’tje naar Evert (0651531128)